Keunikan jenama bukan hanya tentang mengejar 'perubahan' dalam bentuk permukaan, tetapi juga tentang mengekalkan 'tiada perubahan' dalam nada jenama.
Walaupun sesetengah jenama kelihatan berubah dalam gaya, elemen teras dan nada masih dikekalkan. Ini bukan sahaja benar untuk jenama baru muncul, tetapi juga untuk syarikat seperti Nike dan Coca-Cola, yang, walaupun sentiasa mengemas kini bentuk visual mereka, sentiasa mengekalkan bentuk teras mereka.
Masalah dengan jenama yang kurang keunikan selalunya bukan terlalu fokus, tetapi kurang fokus. Jenama yang tidak fokus memaparkan begitu banyak skop dan begitu banyak elemen sehingga ia tidak mewakili apa-apa dan pengguna tidak merasakan apa-apa keunikan.
Keunikan, sebaliknya, berpunca daripada kualiti atau ciri jenama itu sendiri, termasuk budaya jenama, warna, garisan, logo, gaya dan cara lain untuk dicapai.
Dalam kategori yang sama, terdapat kedua-dua gaya yang kuat untuk menyerlahkan keperibadian tertentu, dan ketenangan yang tidak tajam, tidak flamboyan, untuk mewujudkan rasa relaks pada tahun-tahun itu. Ambil wangian sebagai contoh, sesetengah jenama suka membincangkan falsafah, perasaan, sesetengah jenama suka mewujudkan hubungan antara wangian dan gaya hidup dari butiran terkecil, dan sesetengah jenama suka mencipta pemandangan makro yang megah.
Secara ringkasnya, keunikan adalah lebih seperti sifat dalaman, yang berasal daripada jenama itu sendiri; pembezaan adalah strategi luaran, bergantung pada persekitaran pasaran.
